سلام بچه ها . این سروده ی خودمه . امروز داشت بارون میومد... جاتون خالی ! یک هوای عاشقونه ای شده بود که نگو . منم جوگیر شدم یهو چشمه ی شعرم جوشید!! 

والااا این چند روز از بس پستای عاشقونه و بی وفایی خوندم همش حس میکنم یکی منو ول کرده رفته!! این شعرو هم واسه همون خوندم! ( توهمه دیگه)

حتما نظرتون رو بگین . ممنون . 

راستی ببخشید که یکم طولانیه . چون شعر نو هست خیلی وقتتون رو نمیگیره . ابیاتش کوتاهه . بخونینا !! نظرم یادتون نره لطفا.

سروده ی منو میتونین در ادامه مطلب بخونین

******************************

" هوایت را کرده ام"

این جا باران می بارد

         بارانی با حس خاطرات تو

                      با لمس تنهایی من

                                  با عطر هم آغوشی ما

بارانی به وسعت دل تو

                    که پر از خاطرات دیگران شد

 و به عمق درد من

                    که با یاد تو تنهاترین مردم شد

مرد من! کجایی؟

زیر باران می روم تا تو را بیابم

        بدون چتر

                    اشک هایم تمام وجودم را می شوید

        بدون بالاپوش

                   خیال تو تا عمق وجودم را می سوزاند

از وقتی که رفته ای

کارت شارژها را سیگار میخرم

به خیابان می روم

با کوچه ها حرف می زنم

             کوچه هایی که خاطرات من و تو

                                    در دل آنها نقش بسته

                                                     آنها هم نگران تو اند...

عشق من!

یادت می آید که گفتی تنهایم نمی گذاری

بد قولی تو بود یا بی احتیاطی من؟

نم دانم چه شد اما...

خاطراتت با وفاترند

                    یاد تو

                           لحظه ای مرا رها نمی کند

دستانم اما...

               نبود تو را لمس می کنند

از هوایی نفس می کشم

              که دیگر هوای تو در آن نیست

مرا ببخش عشقم

                    ببخش

                    که با دوری ات ، زنده ام

                                                    هنوز...

کاش برگردی

اگر بیایی 

باران دیگر نمی بارد

                 ابر های سیاه ِ دلگیر از این جا می روند

به جایشان

          عشق

                  امید

                         و باور

                                   دوباره به من سر می زنند

هنوزم این قلب می تپد

                          برای تو

                              به یاد تو

                              با خاطرات تو

بمان مرد من!

با تو

        نه باران

               نه غم

                   نه درد تنهایی

                          ذره ای اهمیت ندارند

فقط تو 

تو بمان با من

تنها تو بمان

تو بخوان

تو بگو

تو برقص

تو ببار

فقط تو بمان

زودتر بیا

قبل از آن که دیگر دیر شود

               سنگ قبر احساس ندارد

                    لمس دستانت را نمی فهمد

                                  درد تو را درک نمی کند

                                          اشک تو آن را نمی سوزاند

زودتر بیا

تا من هستم

                 بیا

                 فقط یک نخ سیگار

                           تا پایان عمر این پاکت کهنه مانده

آخرین سیگار را تو بکِش

               بگذار در هوای تو دود شوم

                             نگذار با خیال تو ، نیست و نابود شوم

مرد من!

         برگرد...


******************

 خب یه توضیحی بدم :  من این شعرو با الهام از سبک آقای کیکاووس یاکیده سرودم و قسمت ( مرا ببخش که با دوری ات زنده ام هنوز ) از اشعار ایشونه . گفتم که نگین شعر یکی دیگه رو برداشته به نام خودش کرده!! البته فقط همون تیکه رو از اشعار ایشون گرفتم و بقیه مال خودمه . 

نظر یادتون نره لطفا